Back C/2012 S1 AN مذنب آيسون Arabic C/2012 S1 BS Cometa C/2012 S1 (Ison) Catalan C/2012 S1 Czech C/2012 S1 (ISON) German Κομήτης C/2012 S1 Greek Comet ISON English C/2012 S1 (ISON) Spanish سی/۲۰۱۲ اس۱ Persian
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
_by_TRAPPIST_on_2013-11-15.jpg) C/2012 soos afgeneem deur TRAPPIST. | |
| Ontdekking | |
|---|---|
| Ontdek deur: | Witali Nefski en Artjom Nowitsjonok[1] |
| Ontdekkingsdatum: | 21 September 2012 |
| Wenteleienskappe | |
| Epog: | J2000 |
| Perihelium: | 28 November 2013 (0,01244 AE)[2] |
| Eksentrisiteit: | 1,0000020[2] |
| Wentelperiode: | Hiperboliese baan (J2050) |
| Baanhelling: | 62,39°[2] |
C/2012 S1, ook bekend as Komeet Ison, was ’n sonskeerderkomeet wat op 21 September 2012 ontdek is.[3] Die ontdekking is gedoen deur Witali Nefski (Виталий Невский; Witebsk, Belarus) en Artjom Nowitsjonok (Артём Новичонок; Kondopoga, Rusland) met behulp van ’n weetkaatsingsteleskoop van 0,4 meter in deursnee in die International Scientific Optical Network (ISON of Ison) naby Kislowodsk, Rusland. Kort ná die ontdekking is die komeet ook gevind op foto’s van die Mount Lemmon Survey (op 28 Desember 2011) en Pan-STARRS (op 28 Januarie 2012).[4] Die ontdekking is op 24 September 2012 deur die Minor Planet Center aangekondig.[4] Waarnemings deur Swift het in Januarie 2013 daarop gedui C/2012 S1 se kern het ’n deursnee van sowat 5 km.[5] Latere ramings het gedui op ’n deursnee van sowat 2 km.[6]
Ison het op 28 November 2013 sy perihelium (naaste punt aan die Son), bereik en op dié dag is die eerste keer vermoed dit het gedisintegreer.[7][8] Later in die dag is ’n koma-agtige voorwerp opgemerk wat daarop gedui het dat ’n stukkie van die komeet kon oorleef het.[7][9][10] Op 29 November het die koma egter dowwer geword tot ’n skynbare magnitude van 5.[11] Teen die einde van 30 November het dit verder verdof tot ’n magnitude van 7.[12] Teen 2 Desember het die CIOC aangekondig dat Ison heeltemal gedisintegreer het,[13] hoewel Nasa steeds die moontlikheid onderdoek het dat ’n stukkie van die komeet sy perihelium kon oorleef het.[14]
- ↑ Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedRemanzacco - ↑ 2,0 2,1 2,2 Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedMPEC2013-H38 - ↑ Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedTrigo-Rodriguez2013 - ↑ 4,0 4,1 Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedMPEC2012-S63 - ↑ Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedSwift - ↑ Plait, Phil (21 November 2013). "12 Cool Facts about Comet ISON". Slate (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Augustus 2019. Besoek op 28 November 2013.
- ↑ 7,0 7,1 Battams, Karl (28 November 2013). "Schrödinger's Comet" (in Engels). CIOC. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Mei 2019. Besoek op 28 November 2013.
- ↑ MacRobert, Alan (28 November 2013). "Latest Updates on Comet ISON". Sky & Telescope (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 November 2013. Besoek op 28 November 2013.
- ↑ https://twitter.com/SungrazerComets/status/406252924705071104
- ↑ Plait, Phil (28 November 2013). "ISON Update for 22:00 UTC Nov. 28". Slate (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 November 2017. Besoek op 28 November 2013.
- ↑ Battams, Karl (29 November 2013). "In ISON's Wake, a Trail of Questions" (in Engels). CIOC. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Mei 2019. Besoek op 30 November 2013.
- ↑ Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedBattams131130 - ↑ Battams, Karl (2 Desember 2013). "In Memoriam" (in Engels). CIOC. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Mei 2019. Besoek op 2 Desember 2013.
- ↑ Fox, Karen C. (2 Desember 2013). "NASA Investigating the Life of Comet ISON". NASA.gov (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Desember 2019. Besoek op 2 Desember 2013.